داستان جالب اولين سيمكارت فروختهشده در ايران
در سال ۱۳۷۳، نخستين سيمكارتهاي كشور با پيششماره ۰۹۱۲ نه به مردم، بلكه به جمعي از اعضاي نهاد رياستجمهوري اختصاص يافت. در آن زمان، هنوز شبكه تلفن همراه براي استفاده عمومي راهاندازي نشده بود و پوشش اين فناوري تنها بخشهايي از تهران را دربر ميگرفت. يك سال پيش از آن، در تيرماه ۱۳۷۲، ثبتنام عمومي براي دريافت سيمكارت آغاز شد. روزنامههاي سراسري با تيترهايي چون «فراخوان ثبتنام شبكه تلفن همراه»، مردم را با پديدهاي نو به نام تلفن همراه و سيمكارت آشنا كردند. در آن دوران، سيمكارت كالايي گرانقيمت و لوكس به شمار ميرفت و تنها مديران، بازرگانان و مقامات توانايي خريد آن را داشتند. اما همين گامهاي نخست، طي كمتر از سه دهه، تلفن همراه را از ابزاري تجملي به يكي از ضروريترين وسايل زندگي روزمره تبديل كرد. در سال ۱۳۷۳ شركت همراه اول ، چهار سيمكارت با سيم كارت ۰۹۱۲ را به چند نفر از اعضاي نهاد رياستجمهوري تحويل داد. واقعيت اين است كه هيچگاه نام رسمي آنها اعلام نشد و هنوز هم جزئيات آن در ابهام مانده است. شايد بپرسيد چرا اين سيمكارتها به مردم عادي فروخته نشدند؟ دليل ساده است؛ هدف از اين واگذاري، فروش تجاري نبود، بلكه آزمايش شبكه و ارزيابي كيفيت تجهيزات تازه وارد شده بود. در آن زمان موبايل و سيمكارت، كالايي لوكس بودند كه در دسترس همه قرار نداشتند؛ اما همين چهار سيمكارت محدود، آغازگر عصري شدند كه امروز زندگي بدون تلفن همراه در آن تقريباً غيرممكن است. در سال ۱۳۷۳، خريد سيمكارت در ايران چيزي شبيه به يك روياي دست نيافتني بود. قيمت سيمكارت به همراه تلفن همراه حدود ششصد هزار تومان تعيين شده بود؛ رقمي كه در آن زمان معادل چندين ماه حقوق يك كارمند دولت به حساب ميآمد. حالا تصور كنيد چند نفر از مردم عادي توان پرداخت چنين مبلغي را داشتند؟ تقريبا هيچكس. شركت مخابرات براي تشويق مردم به ثبتنام، تبليغاتي در روزنامهها منتشر كرد و حتي به كاركنان شركت پست كه افراد را براي خريد ترغيب ميكردند پاداش پنجهزار توماني ميداد. در واقع، سيمكارت و گوشي تلفن در آن زمان فقط به صورت «بسته كامل» فروخته ميشد و مشتري نميتوانست سيمكارت را جداگانه تهيه كند. منبع : سايت خريد و فروش سيم كارت رندباز
اولين سيم كارت ايران؛ چگونه و براي چه كسي بود ؟قيمت و شرايط خريد اولين سيمكارتها در سال ۱۳۷۳
برچسب: ،